Celem prowadzonych działań terapeutyczno-rehabilitacyjnych jest przywrócenie takiego stanu narządu głosu, aby spełniał zawodowe, socjalne i emocjonalne potrzeby pacjenta. Rehabilitacja zaburzeń głosu obejmuje edukację (przestrzeganie higieny pracy głosem, właściwych nawyków głosowych) i działania bezpośrednie (wypracowanie i utrwalenie technik prawidłowej emisji głosu). Wśród pacjentów z zaburzeniami głosu znaczny odsetek stanowią osoby z tzw. zaburzeniami czynnościowymi, u których nie stwierdza się zmian organicznych w krtani (np. guzków głosowych, polipów, obrzęków), zaburzona jest natomiast czynność nerwowo-mięśniowa. Może to doprowadzić do powstania zaburzeń głosu, które manifestują się najczęściej chrypką, zmianą barwy czy zanikami głosu. Rehabilitacja głosu jest podstawowym sposobem leczenia w przypadku istnienia dysfonii czynnościowych, zaburzeń głosu u osób zawodowo posługujących się głosem (nauczycieli, mówców, wykładowców), u pacjentów ze zmianami organicznymi, które powstały z powodu nieprawidłowej emisji głosu, np. guzkami głosowymi, niektórymi zmianami obrzękowymi. Jest również wskazana u pacjentów po zabiegach mikrochirurgicznych na fałdach głosowych.